UNUTURLAR ÇÜNKÜ!

Her son yeni bir başlangıcın tohumlarını taşır ve kaybolmayan hakikatlerini. Hakikat basit bir doğruluk ölçüsünden öte, insanın varoluşuyla yüzleştiği derin bir ayna gibidir; her son ise bu aynanın kırılan bir parçası değil,üzerine yeni bir tablo çizmek için sunduğu taze bir tuvaldir.Bu satırları yazarken ülkemizde son yıllarda meydana gelen özellikle orman yangınları,çevresel katliamlar,ülkenin yok edilen değerlerine değinmek istiyorum.Hatırlarsanız (özür dilerim bizler çabuk unutuyoruz demi şuan yaşanılan orman yangınlarını unuttuk mesela) her yıl yazılan,çizilen,ayıplanan,eleştirilen,orman yangınları,ve nedense hep son oldu denildi ama her son başka bir başlangıç tohumuydu! Ve yine unutuldu. Neden mi? Geçen yıllarda da yandık ama UNUTTUK.

-AĞLADIK

-ELEŞTİRDİK

-GELECEĞİMİZİ KARARTILAR DEDİK

Ve sonunda yine UNUTTUK.

Ve tabii yeni felaketler geldiğinde hatırlayacağız. Hafızaların 24 saate ayarlı bu ülkede isteseniz de unutursunuz azizim. öncelikle memlekette her şeyin bu kadar kolay olunmasıyla ilgili bir şeydir. Bu nedenle memleketimizde insanların her şeyi zamana bırakması,bir yaşama bilgeliği,bir olgunluk belirtisi olmaktan çok,unutturma kurnazlığına dayalı bir yaşam sürdürme taktiğidir.En kanlı katillerden,deprem müteahhitlerine kadar ömür boyu hapislerde çürüyecek sandığımız insanların 3 gün sonra aramızda ferah ferah dolaşmaları da bundandır. Birilerinin hesap sorması, başarısızlıklarınızın, yanlışlarınızın ya da yolsuzluklarınızın hatırlanması mümkün değildir. Geçmiş kimseye yük değildir Türkiye’de. Kurum, şirket, marka, banka batıranların aynı sektörde, aynı makamlara hem de daha yüksek maaşlarla gün gelip oturması işten bile değildir. Kayıp değerler, bulanık vicdanlar kısa zamanda başarıya tahvil edilir. Arsızlık, ısrar, dayatmacılık, ilkesizlik herhangi bir şey olmanızda yeterlidir. Hafızayı diri tutan adalettir. Adaletin olmadığı bir ülkede hafıza silmek,sessiz çoğunluk dedikleri diğerleri için,beklide hayatta kalmaya çalışmanın,gerçeklere dayanmanın bir yoludur,kim bilir?

Saygılarımla,