Ardahan'da yayınlanan bir gazetenin sahibi ve yazıişlerin müdüründen davacı olan Ardahan Adliyesi Savcısı ve hâkimi Gazetecilerden 20 BİN TL. istiyorlar.
Ardahanlı gazeteci Fakir Yılmaz'ın yazdığı bir yazıdan dolayı Ardahan Adliyesi'nde görülen bir dava sonucu dava hâkimiyle yaşadığı tartışmayı gazetesinin, "Yazıyorsam Sebebi Var" adlı köşe yazısında, "Reddi Hâkim mi yapsaydım?" başlığıyla anlatınca yazıya muhatap olan hâkim ve savcı tarafından davalık edilip, kendisi ve aynı zamanda eşi olan Gazete Sahibine 20 Bin TL.'lik tazminat istendi.
Ardahan Asliye Hukuk Hâkimliğine açılan davada Ardahan Adliyesi Asliye Ceza Mahkemesi hâkimi Dilek Şen ile Cumhuriyet Savcısı Emrah Ünal gazetecilerden ayrı ayrı olmak üzere 10 Bin TL lik tazminat davası açarlarken Ardahanlı gazeteciler Selmi ve Fakir Yılmaz "hâkim ve savcının bizleri dava etmesini ve de 10 Bin TL lik tazminat istemeleri karşısında şaşırdıklarını belirtirlerken, hâkim ve savcının sadece düşündüklerimizi yazdığımız için böyle bir dava açmaları ilginç bir o kadar da bizleri düşündürmüştür. Buna neden ise aynı adliyede görülecek olan davanın sonucunun ne olacağıdır. Kaldı ki biz o yazımızda belirttiğimiz gibi dava salonunda hakarete uğramış ve duruşma salonun da dışarı atılmışızdır. Buna rağmen yazımızın başlığında da belirttiğimiz hukukçular saygı çerçevesinde kanuni hakkımız olan Reddi Hâkimi yapmamış hukuk ve basın özgürlüğü çerçevesinde mahkeme salonunda yaşadıklarımızı dile getirmişiz. Saygı ve güven duyduğumuz hukukçularımızın yazımızı kişilik haklarına saldırı olarak algılamalarını anlamış değiliz." dediler.
**Davacılar hakim ve savcı olunca Avukat'ta bulamadı ..
Öte yandan Ardahan Adliyesinde görev yapan Savcı ve Hâkim'in haklarında 20 bin TL.'lik tazminat davası açtıkları gazeteciler açılan davaya savunma yapmaları için gittikleri Avukatlardan, 'Bunlar hâkim ve savcı, birçok davamız var., aramız açılır' diyerek, gazetecilerin kendilerini savunmaları için yaptıkları talebi nazik bir ret almaları ise davaya ayrı bir ilginçlik kattı.
10.05.2009 günü Ardahan Adliyesinin 2. Asliye Hukuk Mahkemesinde görülecek dava öncesi avukat aradıklarını belirten gazeteciler, Savcı ve hâkime yazdıkları bir yazı dolaysıyla açılan davaya avukat bulamazlarsa kendi kendilerini savunmak zorunda kalacaklar.
Gazeteciler Hakimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna Gidiyorlar ..
Gazetemiz sahibi Selmi Yılmaz ve Kuzey Doğu Anadolu Gazetesi Yazı İşleri Müdürü Fakir Yılmaz hakkında açılan 20 Bin TL:’lik tazminat kamuoyunda büyük yankı uyandırdı.
Gazeteci Fakir Yılmaz’ın, Kuzey Doğu Anadolu Gazetesi isimli gazetemizde günlük yazılarının yayınlandığı, ‘Yazıyorsam Sebebi Var’ adlı köşe yazısında ele aldığı, ‘Reddi hâkim mi yapsaydım?’ başlıklı yorumunu üzerlerine alıp, gazetemiz Sahibi Selmi Yılmaz ve Kuzey Doğu Anadolu Gazetesi Yazı İşleri Müdürü Fakir Yılmaz hakkında davacı olup, 20 Bin TL. Tazminat isteyen Ardahan Adliyesi hâkimi Dilek Şen ile yine Ardahan Adliyesi savcısı Emrah Ünal hakkında Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kuruluna şikâyete bulunulacak.
Ardahan Adliyesinin bu yöndeki tutumunun da anlatıldığı şikâyet dilekçesinin yanı sıra gazetecilerde hâkim ve savcı hakkında davacı olup, tazminat isteyecekleri öğrenildi.
Konu hakkında bir açıklama yapan gazeteci Fakir Yılmaz, ‘hâkim ve savcının sadece düşüncelerimi ele aldığım eleştiri yazıma dava açıp, tazminat istemelerinin basına ve gazetecilere yönelik yapılan baskılardan öte bir şey olmadığını, yine Ardahan adliyesinde, Yargıtay da, gerekirse AHİM’de er geç ortaya çıkacaktır. Bu nedenle bizde haklılığımızı savunup, tamamen gazetecilik çerçevesi içinde, düşünce suçu olarak algılanan yazıma karşı açılan dava karşısında dim dik duracağız.
Avukatımız olmazsa da kendimizi savunacağız. Bu ülke de birilerinin kendilerinin dokunulmaz olduğunu var sayıyorlarsa bunun öyle olmadığını ve en önemlisi bu ülkede deveden büyük filin olduğunu, en önemlisi kamu vicdanının bulunduğunu, hukukun ve adaletin sadece birileri için değil, toplumun tüm bireyleri için olduğunun mücadelesini vereceğiz. Bu tür baskılar ve davaları yıllardır göğüslüyoruz. Bunu da göğüsleyip, haksız bir olayla karşı karşıya olduğumuzu tüm Ardahan ve ülke genelinde ortaya koyacağız.’ dedi.
Gazetecinin 20 milyar tazminat istenen yazısı şöyle;
YAZIYORSAM SEBEBİ VAR/Fakir Yılmaz
Reddi hakim mi yapsaydım?!.
Çocuktum, ama hatırlıyorum, teknolojinin, basının, medyanın bugünkü gibi gelişmediği o günleri .. Ve; İlçe olan Ardahan’ın Jandarma Komutanı Kazım Başçavuşunu ve yaptıklarını ..
Köyümüz ve diğer köylere gittiğinde adeta, ‘devlet benim ulan’ diyerek erkekleri ve kadınları karşı karşıya dizer oradayken sorulardı, erkeği eşinin yanında, kadını kocasının yanında tokatlardı ..
Ve bir gün duydum ki, Peygamber Kazım diye isimlendirilen başçavuş çıktığı tilki avında vurduğu tilkinin ölüp, ölmediğini kontrol ederken, ‘Adaletin terazisi, haksızlığın sonucu’ misali kendisine güç veren o devletin silahı M 16’nun tetiğine eli dokunduğu için kafasından vurularak öldüğünü ..
Niye mi anlattım bu geçmişte ve halen sürdüğüne inandığım küçük dip notu diye sorarsanız anlatmayacağım,
Çünkü; Dün yaşadıklarımı okuyup, yukarıda kısaca anlattığım gerçek hikayenin yorumunu sizlere bırakıyorum ..
Dün yine davam vardı, polis bir gün önceden matbaanın kapısına dayanmış, periyodik hale gelen davalarımın birisine daha davet ediyor, gelmediğim takdirde zorla getirilme kararını uygulatacaklarını anlatıyordu ..
Çünkü, meslektaşım Ümit Kılıç beklenmedik anda ölmüş, bende ona karşı son görevimi yerine getirmek için aniden İstanbul’a gitmiş, bir önceki celseye katılmamıştım ..
‘Saat 10.00’da Ardahan Adliyesinin şu (sinirden ismini bile unuttuğum) mahkemesinde bulunun’ diyen resmi evrakı alıp, gittiğim Adliye kapısının girişinde beni bekleyen polise kimliğimi uzatıp, ‘Abi bak zorla değil, kendim geldim’ diyerek nerede yargılanacağımı sordum.
Saat 10.00’da gelin denilen ancak sıramızın gelmesi için akşamın 16.30’unu bulduğunu kuru sandalyelerinde beklediğimiz o yan kapısı kapalı olduğu için çaycının, kâtibinin, evrakçısının çatlak pencereden öte yana atlayıp, gidip geldiği Adliyenin duruşma solunun da çıkan mübaşirin, ‘Abi, birazdan sizi alacam’ sözleriyle anlıyorum.
‘Zaten kimse kalmamıştı, mecburi bizi alacaktılar’ diyerek kendi kendime gülerken, benimle birlikte, gazetelerimizin sahibi olduğu için çoğu benim yazdığım yazılar dolaysıyla yargılanan eşim ve kardeşimle birlikte duruşma solanına geçiyorduk.
Gün boyu ve önemli bir günümü harcayarak beklediğimiz duruşma salonuna girerken, modern ve teknolojinin son ürünleriyle donatılmış bir salon görüyordum, karşımda o çok savunup, erkeklerle aynı şartlarda olması gerektiğini belirttiğimiz güzel bir bayan hakim ve yanında beni dava eden saçları stresten mi yoksa başka dertten mi bilemem ama dökülmüş olan bir savcı ..
Modern bir salona yakışır iki adalet adamı ve güven veren iki yüz olmazsa da sonuçta tüm dünya insanlarının inandığı, güvendiği ve olmazsa olmaz dediği hukuk insanı ..
Önce küçük kardeşim, Son Vilayet Gazetesinin Yazı İşleri Müdürü Nihat Yılmaz, ardından gözlerime bakarak sanık köşesine geçen eşim, sonra da ben bir ip gibi diziliyoruz, hukuk denen ve her insanın en son ve her zaman güven duyduğu hakimin karşısına ..
Ayaktayız, son model sandalyeler olmasına karşın gerek hakim, ya da savcı ve ya da mübaşir ‘oturun’ demediği için ayaktayız, gün boyu duruşmamızı beklemekten yorulan dizlerimizin üzerinde dik durmaya çalışırken ..
Hakime hanım dosyaları karıştırırken, o sırada, beni, yani (bir Ardahanlı, bir hemşeri rahatlığıyla tanıdığı için olacak) güler bir yüzle kimliğimi soruyor katibe hanım, “Fakir bey sabıkanız var mı?’ diye ..
Bir an düşünüyorum, 41 yaşıma gelmeme karşın gerçekten sabıkam var mı, yolsuzluk, namussuzluk, şerefsizlik, Ergenekonculuk, dincilik, teröristlik, banka dolandırıcılığı, vergi kaçakçılığı, eroin, esrar satışı gibi bir şey yaptım mı acaba?’ diye ki sabıkam olsun diye ..
Belki de adi suç olarak sayılan, çek dolandırıcılığı, adam öldürme, ya da hırsızlık ..
Yok, böyle bir şey!.. Sabıkamda ..
Ama yine de ‘sabıkalıyım’ diyorum, gazetecilik denen ve Anayasanın ilk maddelerinden olan ‘Basın hürdür sansür edilemez’ maddesine güvenip, düşündüklerimi yazdığım için.
Çünkü, benim tek suçum ve sabıkam gazetecilik ve bu ulvi görevi yaparken düşündüklerimi yazdığım için sabıkalıyım ..
Kimlik yoklaması ardından gergin olduğunu sıra bana gelince anladığım hakime hanım soruyor, sert bir eda ile eşimin, namusumun yanımda olduğunu düşünmeden ..
-Evet, anlatın, ne diyorsunuz?
-?!.
Yani anlayamıyorum, neyi anlatmak istediğini anlamadığım hakime hanım ..
Toparlanıp, susmuyorum, anlamaya çalışıyorum neden yargılandığımı sorduğum hâkime hanıma,
Zaten bir hayli gergin olan ve belki de günün yorgunluğuyla hırsını, benden çıkarırcasına, hâkime hanım sinirli bir şekilde sormaya devam ediyor;
‘-Ne demek neden yargılanıyorum, bilmiyor musun sen?!..
Nazikçe ve sesimin yükseltmemeye çalışarak,
‘Bilmiyorum efendim, neden yargılandığımı anlatırsanız ve hatırlatsanız daha iyi olacak? diyorum ..
Demez olaydım ..
Vay sen misin bu cevabı veren, hukuk adamı, ya da kadını yani herkesin sığındığı hakime hanım birden parlıyor, hem de kendisi gibi bir bayan olan eşimin yanında bana ..
Hem de eşimin yanı sıra küçük kardeşimin de yanımda olduğunu düşünmeyerek ..
Ve devam ediyor sertçe sorularına ‘-Kardeşim iddianame size gelmedi mi, niye iddianameyi okumadan geliyorsun karşıma?’ diye basıyor fırçasını ..
Ben ise;
‘-Tamam, hâkime hanım! Belki hata bende ama ben yazdıklarımdan dolayı bir çok kez haklı yada haksız şekilde yargılanıyorum, nerede bileyim, hangisini sıraya koysam ki şimdi ki davanın hangi davanın olduğunu da bileyim’ diye söylenmeye kalkıyorum ..
Yok abi hakime hanım bir kez zevk almaya başladı, beni eşim ve kardeşimin yanında ve de benim gibi aleyhime taraf olan savcının gözlerinin önünde ezmeye ..
Devam ediyor o sert ve gergin edasıyla ‘-Siz nasıl bilmezsiniz neden yargılandığınızı?, Nasıl olur bilmezsiniz, konuşmayın, susun!..’ diye bastırıyor ..
Ben ise; ‘hakime hanım peki siz beni ne diye yargıladığınızı bilmeden ve neden sizin karşınızda olduğumu okumadan beni nasıl yargılarsınız?’ diye soruyorum, hakime hanımın beni konuşturmamasına ve de söylediklerimi kanuni zorunluluk olmasına karşın zapta geçirmemesine rağmen ..
Bilmem ama ne kadar süre geçti, hakim ile benim o beklenmeyen tartışmamız ..
Ama orada, o modern denilen duruşma salonunda ağzıma değmek üzere olan sözüm ona salonda yaşananları kayıt etmesi gereken ne mikrofon çalışıyordu, ne de salonda bulunan kamera ..
Buda beni dezavantaja düşürüyordu, dudak altında gülüp, benimle hâkimin kavgasının büyüyüp, adeta hâkimin beni hakaretten tutuklamasını bekleyen savcı beyin mutlu yüzünü izlesem de, yanım da bulunan eşimin bana mı, yoksa çok güvendiğimiz hukuka mı bilmem ama acıyıp, üzülüp, ezilmesi karşısında susmayı tercih ettim ..
Hakime hanım anlamıyor, bastırıyordu!..
‘-Çıııkkkkkkkkk dava ertelenmiştir, başka bir şey konuşmaaaaa!’ diye
Zaten bir şey konuşulup, tartışılmamış, hatta zapta geçirilmemişti ki ..
Hakime hanımın nazik ‘çıııık’ teklifi üzerine bende öyle yaptım, savunmamı yapmak için girdiğim, ama hiçbir şey söyleyemeden çıktığım duruşma salonundan ..
Şimdi soruyorum, gerek bir hukuk adamına, gerek ise bir hukuk bayanına, ya da bir insana ne kadar haksız, yada yanlış olursa olsun, eşitliğin, hukukun arandığı bir salon da bir insanı eşinin yanın da ezmeye kalkmak ne kadar doğruydu, hem de onca insanın hukuk aradığı salonda?!.
Ama beni ya da benden öncekilerini ezdiğini, hatta benden daha iyi hukuku bildiğini düşünenlerin unuttuğu bir şey var ki, 86 yıldır bu ülkede yaşananların ana sorununun insanların bir birini dinlememesi ve de anlamak istememesidir ..
Yada kendisini bir başkasından üstün görmesidir ..
Ki; Bu tutum ve davranış değil bir insanı, hayvan olsa da ve tutum, davranış eşinin yanında yapılsa o canlı değil hukuka, adaletin terazisinden de bile şüphe eder ..
Ben yine de şüphe etmeyip, yaşananları günün yorgunluğuna bağışlayıp, hakkım olan ‘reddi hakim’ demeden, bunlarda gelir geçer, yeter ki, düşündüklerini yazıya döküp, inadına direnip, baskılara karşın güzeli, iyiyi istemek karşısında ezilmek olsa da diyerek ..